- Geschreven door Sofie Lobbens
- op 01/03/2025
In deze aflevering neem ik je mee in de geboorteverhalen van mijn twee kinderen. Twee totaal verschillende ervaringen, maar allebei met waardevolle lessen. Misschien herken je je in bepaalde situaties of haal je er inspiratie uit voor je eigen bevalling. Hoe dan ook, ik hoop dat mijn verhalen jou helpen om met meer vertrouwen naar jouw bevalling toe te leven.
Zwangerschap en bevalling van mijn eerste kind
In 2015 was ik zwanger van mijn eerste kindje. Ik werkte toen als badkameradviseur en hielp af en toe mee in het bedrijf van mijn man. Mijn zwangerschap was fysiek zwaar: misselijkheid, bloeddrukproblemen en zelfs flauwvallen maakten het moeilijk. Uiteindelijk moest ik al voor de helft van mijn zwangerschap stoppen met werken, wat ik enorm lastig vond.
Toch bereidde ik mij niet voor op de bevalling. Waarom? Angst. Alles rond bevallen – de pijn, de weeën, de onzekerheden – zorgde ervoor dat ik er liever niets over las of hoorde. Daarbij wist ik niet eens dat je een eigen vroedvrouw kon hebben of dat er andere opties waren dan wat mijn gynaecoloog voorstelde. Ik had geen netwerk van vriendinnen of familieleden die recent bevallen waren en stelde weinig vragen.
De geplande keizersnede
Op 36 weken bleek dat mijn dochter nog niet was ingedaald. Mijn gynaecoloog liet een bekkenmeting (pelvimetrie) doen, waarbij ze de afmetingen van mijn bekken opmaten via een röntgenfoto. Een paar dagen later kreeg ik een telefoontje: mijn bekken zou te smal zijn en een keizersnede was de beste optie. Er werd amper met mij overlegd. Maar omdat ik veel vertrouwen had in de medische wereld en vooral ook omdat mijn angst overheerste, ging ik ermee akkoord. Dit leek me de makkelijkste en veiligste optie.
Op de dag van de keizersnede was mijn tante – die in het ziekenhuis werkte – speciaal voor ons aanwezig op het operatiekwartier. Hoewel ik dat toen niet besefte, was zij eigenlijk mijn doula: ze stelde me gerust en hield me op de hoogte van wat er gebeurde. De operatie verliep vlot en mijn dochter werd gezond geboren. Toch voelde ik geen overweldigend geluk op dat moment. Mijn baby lag huid-op-huid bij mijn partner, maar ik had haar nog niet kunnen aanraken. Dat eerste contact miste ik enorm.
Later begon ik me vragen te stellen. Was die keizersnede echt nodig? Had mijn lichaam het misschien toch zelf gekund? Ik zocht mijn medische dossiers op en besprak de bekkenmeting met een vroedvrouw. Mijn bekken had een gemeten smalste punt van 9,5 cm – net op de grens. Maar zo’n meting houdt geen rekening met beweging en de natuurlijke flexibiliteit van het bekken tijdens de bevalling. Achteraf besefte ik dat ik misschien toch een kans had gehad op een vaginale geboorte als ik me beter had geïnformeerd en ondersteund.
Zwangerschap en bevalling van mijn tweede kind
In 2020 was ik opnieuw zwanger. Wat een verschil met mijn eerste zwangerschap! Dit keer had ik veel minder fysieke klachten en stond ik mentaal sterker. Intussen had ik me al verdiept in geboortebegeleiding, volgde ik een doula-opleiding en wist ik veel meer over de fysiologie van een bevalling. Ik had ook een netwerk opgebouwd en besloot om een zelfstandige vroedvrouw in te schakelen en een andere gynaecoloog te kiezen. Dit keer wilde ik heel bewust voor een vaginale bevalling gaan.
Een totaal andere ervaring
Mijn bevalling begon spontaan op 41 weken. We wandelden nog aan zee, deden thuis oefeningen en reden ’s nachts naar het ziekenhuis. Alles verliep rustig, maar traag. Omdat ik wist hoe belangrijk mentale ontspanning is, probeerde ik me niet te laten opjagen.
Het ging echter zo traag dat ik in overleg met mijn vroedvrouw en gynaecoloog besloot om mijn vliezen te laten breken. Later koos ik voor een lichte epidurale, die de scherpe kantjes eraf haalde maar me nog steeds liet bewegen en voelen. Dit hielp enorm: mijn lichaam ontspande en al snel had ik volledige ontsluiting. De persfase verliep vlot en na twintig minuten was mijn zoon geboren – via een vaginale bevalling! En dat, ondanks het zogenaamd ’te smalle’ bekken waar men me jaren eerder over had verteld.
Dit keer voelde ik direct een overweldigende band met mijn baby. Hij kwam meteen op mijn borst te liggen, en de borstvoeding startte moeiteloos. Ik voelde me krachtig en trots, iets wat ik bij mijn eerste bevalling minder had ervaren.
Lessen die ik uit mijn bevallingen trok
1. Een goede voorbereiding maakt een wereld van verschil
De juiste kennis en voorbereiding kunnen angst drastisch verminderen. Bevallen is geen exacte wetenschap, maar de natuur heeft het proces slim in elkaar gestoken. Als je weet hoe het werkt en hoe je dat natuurlijke proces kunt ondersteunen, verloopt alles vaak vlotter. Daarom is het belangrijk om betrouwbare, wetenschappelijk onderbouwde informatie te zoeken.
2. Het is jouw bevalling – jij hebt inspraak
Jouw lichaam, jouw baby, jouw keuzes. Laat je niet zomaar iets opleggen, maar durf kritische vragen te stellen. De belangen van zorgverleners en ziekenhuizen zijn niet altijd dezelfde als die van jou. Natuurlijk wil iedereen een gezonde baby en mama, maar ziekenhuizen werken met protocollen, tijdsdruk en budgetten. Soms betekent dat dat een bepaalde ingreep sneller wordt voorgesteld dan nodig.
3. Mentale gezondheid telt ook
Een positieve bevalervaring gaat niet alleen over de fysieke uitkomst, maar ook over hoe jij je daarbij voelt. Twee dingen zijn hierbij cruciaal: de tijd en ruimte krijgen om naar je lichaam te luisteren en de regie in handen houden. Beslissingen zouden nooit over je hoofd heen mogen worden genomen.
4. Ondersteuning is onmisbaar
Een netwerk van vroedvrouwen, doula’s, partners of vriendinnen kan een wereld van verschil maken. Tijdens de bevalling hebben we allemaal iemand nodig die ons geruststelt, ons ondersteunt en eerlijke informatie geeft.
5. Flexibiliteit en vertrouwen
Soms loopt een bevalling anders dan gepland. Dat betekent niet dat het een negatieve ervaring hoeft te zijn. Als je je ondersteund voelt en weet dat je de regie hebt over de beslissingen, kan een geboorte – zelfs als die anders loopt dan gehoopt – toch een positieve ervaring zijn.
Jouw verhaal telt ook
Mijn geboorteverhalen hebben me als doula gevormd en mijn kijk op geboorte veranderd. Ik ben benieuwd naar jouw ervaring! Heb je zelf waardevolle lessen geleerd uit je bevalling? Stuur me gerust een berichtje via Instagram of mail me. Wil je extra ondersteuning? Dan sta ik klaar om je te begeleiden, of het nu gaat om een volledig doula-traject of losse consulten.
In de volgende blogpost duik ik dieper in op de rol van hormonen tijdens de bevalling: hoe werken ze en hoe kunnen we ze ondersteunen? Blijf dus zeker volgen!
